Աշոտ Բլեյան

Ոչ թե սովորողների համար, այլ սովորողների հետ

Իմ աշխատանքն անընդհատ է, ինչպես կյանքը: Չի ընդմիջվում` նոր տարի, նոր ուսումնական տարի, հոբելյանական տարի, արձակուրդ, զանգ, դասամիջոց, շաբաթ-կիրակի, տոնական օր, աշխատանքի սկիզբ, ավարտ: Ահա ինչու` ես վաղուց չունեմ մոտեցող նոր ուսումնական տարվա զգացում: Թույլ տվեք չկեղծեմ ու… չշնորհավորեմ: Իսկ միասին նորից լինելու ուրախության համար շնորհակալ եմ:

Իսկական կրթությունը, ինչպես կյանքը, չի կարող անընդհատ չլինել: Նոր ուսումնական տարին անընդհատ կրթության կարգավիճակ կպարգևի ավելի մեծ թվով ուսուցիչների և սովորողների: Եվ թվային միջոցները` իրենց անընտհատ նորացվող բազմազանությամբ, ուսուցման մեջ անընդհատ կրթության հարմար գործիքներ են: Ահա ինչու ես առավելագույնն եմ անում, որ յուրաքանչյուր սովորող և ուսուցիչ տանը թե դպրոցում, նաև ճամփորդելիս իր հետ ունենա իր ինտերնետը, թվային ֆոտոխցիկն ու ձայնագրիչը, նոթբուքը, դասարանում` նաև էլեկտրոնային գրատախտակը:

Մանկավարժության դասական Դիստերվեգը ժամանակին զգուշացնում էր մանկավարժությամբ զբաղվող յուրաքանչյուրիս երեք դևերի` տափակության, սահմանափակության և մեխանիկականության սպառնալիքի մասին: Ահա, ստեղծականությունը` ուսուցումը որպես սովորողի և ուսուցչի համատեղ ստեղծագործական աշխատանքի արդյունք և պայման, անընդհատ սովորելը և ... թափառելը`  սովորողների և ուսուցիչների համատեղ հայրենագիտական ճամփորդությունները, իմ համոզմամբ արդյունավետ միջոցներ են այս դևերի դեմ պայքարելու:  Որպես կրթական փոխանակումներ կազմակերպված բազմօրյա ճամփորդությունների արդյունքում այս ամառ ծնվեց մեր «Ջառմա» կազմակերպությունը: Օրեր առաջ, ժամանակային առումով վերջին, մեր հերթական, Երևան- Վարագավան-Լաստիվեր- Կիրանց-Բերքաբեր, ճամփորդությունը թարմ ապացույց է այն իրողության, որ միասին ու էժան թափառումն օգնում է օտարություն հաղթահարելու, կապվելու մի քանի սար ու ձոր Հայստանին, համատած կեղտից մաքրելու բնությունն ու հուշարձանները, դուրս գալ սովորականության ու չկազմակերպված կենցաղի թմբիրից, աչքը միշտ սուր պահել: Լավ առիթ է, և ես յուրաքանչյուր դպրոցի հրավիրում եմ դառնալ մեր կազմակերպության անդամ, սրանով մեր կրթական փորձը իրար փոխանցենք, մեր սովորողներին դարձնենք ընկերներ, միասին կրթական խնդիրներ լուծենք:

Մեդիագրի շրջանը, որում ապրում ենք, իր բոլոր կիսատ պռատով, չի կարող չունենալ իր դպրոցը: Այս ուսումնական տարվա առանձնահատկությունն է տեղեկատվական տեխնոլոգիաների ուսուցման 1-10-րդ դասարանները, որ գործում են «Մայքրոսոֆթի»  աջակցությամբ և կրթահամալիրում հետևողականորեն ձևավորում են մեդիակրթության դպրոցը: Հոկտեմբերին, ամենամյա մեր կլոր սեղանին, հետաքրքրվածները հնարավորություն կունենան այս սկզբունքորեն նոր, հայերեն լեզվով արդիական ծրագիրը իր ընթացքի մեջ տեսնելու: Ուռա՜, մեդիատպագրությունը թափ է հավաքում կրթահամալիրում, իսկ մեր mskh.am կայքը դառնում է ուսուցման մատչելի գործիք սովորողի և ուսուցչի ձեռքին: Ինձ ոգևորում է, որ ավելի ու ավելի շատ ուսուցիչներ և սովորողներ օգտվում են նոր գործիքներից, անհապաղ հրապարակում իրենց գյուտը, նորույթը, տպագիր թե էլեկտրոնային` ուսումնական նյութ դարձնում իրենց ուսումնասիրությունը: Դասագիրք կոչվածը, այն ձևով, ինչ ձևով կար երեկ ու, ցավոք, նաև այսօր, մեզանում վերանում է, ուռա՜, լայն դաշտ բացելով համատեղ ստեղծական աշխատանքի համար:

- Իմ տնօրինական գործունեության լավագույն կամ  հիշարժան տարի՞ն.- հարցնում եք: Ինչպես միշտ, ես անկեղծ եմ: Լավագույն տարին 2010 թիվն է, չնայած ես դառնում եմ 55 տարեկան, լավագույն օրը` այսօրը: Եվ օրվա հոգսը բավ է օրվա համար:

Մենք ապրում ենք, գործում ենք հանուն երեխաների, իսկ նրանցից շատերը շարունակ երախտագետ չեն մեր այս նվիրումի դիմաց: Խոստովանենք, որ մանկավարժների մեջ համատարած է այս զգացումը: Եվ լավ է, որ մեր կրթահամալիրում շատերը սկսել են այսպես չմտածել: Մենք աշխատում ենք ոչ թե սովորողների համար, այլ սովորողների հետ: