არცახის კარები სულ ღიაა სებასტელებისთვის.კვლავ მობრძანით

აშოტ ბლეიანი

სტეფანაკერტის ფიზმატ სკლის 10-ე კლასელის ანგელინას ქომენტარიი: “ეს იყო მშვენიერი დღე საყვარელ ადამიანებთან ერთად, ხვალაც ველოდბი საერთო მეცადინეობას. აპრილში როდესაც მონაწილეობას ვიღებდი ეკოტურზე, და ეხლა რომ ვნახე ჩვენი ეკოტურის მეგობრებს, ძალიან გამეხარდა , სისნი ძალიან მენატრებოდნენ… იმედი მაქვს რომ ესეთი შეხვედრები და გაცვლითი პროგრამები ხშირად იქნება…ორგანიზებული.სასიამოვნო იყო ჩემთვის, რომ ქალაქში ჩემთვის სეირნეობის დროს უცბათ შევხდი დავით ხალათიანს (ხელოვნების უფროსი სკოლიდან) ძალიან გამეხარდა.დიდი მადლობა ასეთი თბილი მქეგობრობისთვის…კვლავ მობრძანდით, არცის კარები სულ ღიაა სებასტელებისთვის…მყავს ბევრი მეგობრები და მუდმივ კავშირში ერთმანეთთან  მომიკითხეთ ანჟელა, მერი, ჰასმიკა, ვაჩე, დავითა დღეს ვნახე (ხელოვნების სკოლიდან), აგრეთვე ლიას, გოჰარს, ჯულის მოკითხვა (დედა სკოლიდან)…ყველა ძლიან მომენატრა…”

წაიკითხედ “პირდაპირი გადაცემა სტეფანაკერტიდან”, “სტეფანაკერტის ჩემი ოჯახი”,”მასპინძლობა არცახში” მასალები.

ანგელინას შევხდი 3-ე სკოლაში, საერთო მეცადინეობის დროს. ნამდვილი საეთო მეცადინეობა-გაცილება იყო, კარგად ჩაფიქრებული იყო. ჩემ მონაწილეობით საერთო მეცადინეობა აგრეთვე გახდა  სემინარ მეცადინეობა, არცახიდან მოსწავლეები და მასწავლებლები, მშობლები, დარბაზი სავსე იყო. ანგელინა ახლა სწავლობს სტეფანაკერტის ფიზმატ სკოლის 10-ე კლასში.

ჩვენ სებასტელებისგაცილების შემდეგ, 11 საათზე, მე უნდა ვყოფილვიყავი არცახ TV-ში, გადაცემაში მონაწილეობისთვის. მე მაცილებდა ერთერთ სბასტელის მასპინძელი მშობელი. აი, მშობელის 20 წუთიანი თხრობა, ჩემთვის 2-ე კომენტარი 20-24 ოქტომბრის ვიზიტიდან.  არცახში, სტეფანაკერტში გვიცნობენ კონკრეტულად, ნამდვილი სტეფანაკრტელები, ისინი ყოფილან სასწავლო კომპლექსში, ჩვენი საგანმანათლებლო ხიდების მონაწილე მოსწავლეები, მასწავლებლები, ს’ეფანაკერტის მაცხოვრებლები…არცახში, სტეფანაკერტში ეს კონკრეტული-ნამდვილი მოსწავლეები, მასწავლებლები, მაცხოვრებლები აფასებენ სასწავლო კომპლექსში განხორციელებელი საავტორო პედაგოგიკა. სისნი დარწმუნებული არიან, რომ ჩვენ   ჩვენ პედაგოგიკით აუცილებელი ვართ სტეფანაკერტში.  ჩვენ ღია სასწავლო თანამედროვე სისტემაში, ნამდვილი-კონკრეტული სტეფანაკერტელი მოსწავლე და მასწავლებელი უფრო მეტად გამოავლინენ მათი თანდაყოლილი შესაძლებლობები, ნიჭი.

ეს წლების მიღწევაა. ამის ნახვის, ჩაწერის მოლოდინით ჩამოვედი სტეფანაკერტში, თუ არა, უჩემოდაც ეს ოთხდღიანი ვიზიტის მონაწილეები იციან თავიანთი საქმე. მე ესეც ვნახე. მართა ასატრიანი მისი ეკო კლუბთან ერთად, რინა შაგინიანი მისი მეგობრობით, ქართულის დადებითი ფაქტორით, ჰასმიკ ნალბანდიანი ეკოტურის საკუთარი ინიციატივით და მისი განვითარების მჭიდროდ, ადამიანური, პროფესიული დამოკიდებულებით…

აი რატომ მინდა ჩემი მეორე თხრობა არცახის სასწავლო სისტემასთან ჩვენი 6-წლიანი პარტნიორობის ისტორია ჩავწერო.ეს მე ყველა მონაწილეს მოწონებით გამოვქვეყნე სადღესასწაულო მაგიდის ირგვლივ, რომელიც სხვათა შორის, მონაწილეობის მაღალი დონე ჰქონდა,მონაწილეობას იღებდნენ მასპინძლები (სტეფანაკერტელები) და სტომრები (სებასტელები), არცახის განათვების მინისტრი, მინისტრის მოადგილე, გენერალური შტაბის უფროსი, სტეფანაკერტის განთლების დეპარტამენტის უფროსი. მოსულა დრო, ჩვენ მზად ვართ, ჩვენ მეგობრობით შევქმნით ეს დრო, თანმიმდევრული და მრავალ არხი პარტნიორობით, თანამშრომლობის ამ ეტაპზე, დჰის წესრიგშიც, შინაასიც, და ფორმაც გადაწყიტონ მოსწავლეებმა (ჯგუფები და პირები) და მასწავლებლები (პირები, გჯუფები, ორგანიზაციები)როგორც მათი ინიციატივის ნაწილი.

ამ შეხვედრის წარმატება სპეციფიკას შემოტანს ეკოტურს, სტეფანაკერტის და ერევნის მონაწილეების (ანაჰიტ მესროპიანის და მართა ასატრიანის) წამოწყებითი ფაქტორი. ხელოვნური ფორმალობა, ბიუროკრატია არ არის. მოისმინეთ ანგელინას კომენტარის ეს ჩამოთვლა კონკრეტულ სებასტელების, “მომიკითხეთ ანჟელა, მერი, ჰასმიკა, ვაჩე, დავითა დღეს ვნახე (ხელოვნების სკოლიდან), როგორც აგრეთვე ლია, მის დას გოჰარს, ჯულის (დედა სკოლიდან)… ყველა ძალიან მომენატრა…”. ნახეთ 14-15 წლის სტეფანაკერტელ გოგონას, ზოგადსაგანმანათლებლო ხიდების მშვეობით, რამდენი ერევნელ სებასტელებს იცნობს, არამარტო იცნობს, არამედ ენა’რება როგორც ამხანაგს, უხარია მათთან შეხვედრა. წარმოიდგინთ, რომ სომხეთის და არცახის შორის მზგავსი გაცვლითი პროგრამები აგრეთვე ათეულ სხვა სკოლებს გაეხორცელებინათ, საშუალო განათლება ასე დღის წესრიგში მოაგვარებდა პოლიტიკურ სხვა საკითხებს. და ანგელინას  “დიდი მადლობა ასეთი თბილი თანამშრომობისთვის…კვლავ მობრძანდით, არცახის კარები სებასტელებისთვის სულ ღიაა” სიტყვები რომელიც გამოდის გულიდან, ეს ის ფაქტორია, შეფასებათ უნდა განიხილოს, გახდეს რეიტინგი.

ამ შეკრებაზე მე მონაწილეობას ვიღებდი სხვა ფორმატით, არმინეს და დავით ბლეიანთან ერთად. მეც, როგორც ეკოს კლუბის წევრები და ხელმძღვანელები, ჩმ ოჯახთან ერთად სასტუმროში არ ვრჩებოდი, ვრჩებოდი შუშის ჩემ ოჯახში ხაჩატრიან-ნალბანდიანების მრავალწევრიან ოჯახში, ნამდვილ ოჯახურ გარემოში, მისი ყოველდღიური საქმიანობით, ცხოვრების წესით, პრობლემებით და ბედნიერებით, ხელოვნურობის და ოფიციალურობის გარეშე.