Միջավայր, փոխազդեցություններ, շարունակականություն

«Նոր ուսուցողական միջավայր» ցուցադրության նախագիծ

Միջավայրը ձևավորում է մարդուն, մարդը ձևավորում է միջավայրը, ձևավորվում է ինքը, կողքինը և հաջորդը՝ ապագայի գանգրահերը:

Այստեղ, ի տարբերություն հավի ու ձվի պատմության, սկիզբը պարզ է, բայց մենք այնքան ենք բնությունից հեռացել, որ ներկայումս ավելի շատ ձևավորվում ենք մարդկանց կողմից և ոչ բնության, իսկ մարդու ձևավորածը սկզբում երկրորդական է, հետո երրորդական, չորրորդական…, չնայած նրա բնության կողմից ստեղծված լինելու վարկածին («Բնությունը մարդ է, մարդը` բնություն». Մ.Սարյան)։ 

Բնության միակ պարգևը ազատությունն է (Լեոնարդո Դա Վինչի), որից զրկելն ամենադաժան պատժաձևերից մեկն է, չորս պատերի միջոցով, որն ավելի լավ, քան կրթահամալիրի տնօրենը, ոչ ոք չգիտի: Որտեղից էլ գալիս է մեզ մեկմեկուց և բնությունից այդպես դաժանորեն բաժանող ֆիզիկական և հոգեբանական պատերի նկատմամբ նրա դոնկիխոտյան պայքարը... 

Թերևս պատը, նշանային և հոգեբանական առումով, ավելի շատ բացասականի հետ առնչություններ ունի, քան դրականի։ Այն լավ է պատսպարվելու կամ մեզ` նկարիչներիս նվիրելու համար, բայց այն ավելի լավն է, երբ թափանցիկ է և ձայնաջերմամեկուսիչ: 

Մեր ձևավորման վրա ավելի մեծ ազդեցություն ունեն, ոչ թե Մոնա Լիզան, Բեթհովենի 7-րդ սիմֆոնիան կամ Գրիգոր Խաչատրյանի չնկարած նկարը, այլ շրջակա միջավայրը, Գեղարվեստից Մայր դպրոց ճանապարհին ընկած շինարարների կողմից լքված և արհամարհված մի թախծոտ անկյունաքար արբեցուցիչ աղբակույտի հարևանությամբ, որի հետ ամենօրյա շփումից առաջացած հարազատությունից կարող ես գրկախառնվել, բարևել, իսկ երբ հավաքում են, կորուստն  ես սգում:

Այն, ինչ արվել է «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի սովորողների և ուսուցիչների ջանքերով, կրթահամալիրի արտաքին և ներքին միջավայրի բարելավման համար, շարունակական է. շատ է` համեմատած ոչինչ չանելու հետ և հեռու  բավարար լինելուց:

«Նոր ուսուցողական միջավայր» ցուցադրությունը կներկայացվի «Մխիթար Սեբաստացու օրեր. կրթահամալիրի տոնին»`  2013թ. նոյեմբերի 12-16-ը։