Տարատարիք խմբեր

Տարատարիք խմբեր նախակրթարանում 

Մեր կրթահամալիրի պարտեզային խմբերը սկսել են աշխատել տարատարիք խմբերով: Առաջին հայացքից դժվար է թվում աշխատանքը նման խմբերում, սակայն աշխատանքային փորձը այլ բան է ցույց տալիս:

Իմ խումբը մսուրային էր: Առաջին տարին,  երբ այն բացվեց,  խմբի երեխաների մեծամասնության խոսքը դեռ ձևավորված չէր, մի քանիսն էլ կիսատ-պռատ էր խոսում:  Ստացվում էր այնպես, որ «չխոսողներով» հավաքվել էին մի տեղում  ու պիտի խոսել «սովորեին»: Եվ ոչ միայն խոսել:  2 տարեկանները մեկուսացվել էին՝ իրենց կենսաբանական և կենցաղային խնդիրներով: Դաստիարակն ու օգնականը շատ «քիչ են», մի քիչ էլ օտար: Բոլոր խնդիրների լուծումները մնացել էր այդ փոքր խմբի վրա՝ սկսած կոշիկի թելերը կապելուց մինչև խոսելը, բառ արտասանելը, խոսքի զարգացումը: 

Այս դեպքում առաջընթացը  դանդաղ էր լինում: Հետո խումբը համալրվեց տարբեր տարիքի   երեխաներով ու վիճակը նկատելիորեն փոխվեց:

 Տարիքով  համեմատաբար մեծ  երեխաների ծնողները սկզբում մի փոքր դժկամությամբ էին վերաբերվում այդ փաստին:  Սակայն խումբը մի այլ կենդանություն ստացավ: Այժմ բոլորովին այլ հոգեբանական, սոցիալական վիճակ է խմբում:   Մեծերը խնամում, հոգ են տանում փոքրերի մասին, օգնում են նրանց ուտել, հագնվել և շատ այլ կենցաղային հարցերում: Խաղերը միասին, իրար աջակցելով են խաղում, երգերը, բանաստեղծությունները միասին են սովորում: Սկզբում անհանգստություն կար, նույնիսկ՝ վախ, որովհետև փոքրերը մի տեսակ պասիվացան, ավելի անօգնական դարձան, նրանք  փորձում էին կրկնօրինակել մեծերին, ինչի դեպքում, արդեն, նրանց մտավոր   ունակությունները դանդաղ են զարգանում, և որն  էլ կարող է հակառակ ազդեցությունն ունենալ:  Մեծերն էլ իրենց հերթին են կապկում փոքրերին՝ թլոշ- թլոշ խոսելով: Սակայն որոշ ժամանակ անցավ, և հիմա ամեն ինչ կարգավորվում է: Ծնողներն էլ տեսան, որ իրենց անհանգստությունը անտեղի էր:

Շատ կարոր  են դաստիարակի և օգնականի մարդկային ու մասնագիտական հմտությունները, որպեսզի նրանք կարողանան ոչ թե  մեկին մյուսի հետ համեմատելով՝  շեշտեն ձեռքբերումը, այլ երեխային համեմատել ինքն իր հետ՝ իր նախկին և ներկայիս վիճակի հետ:

Հիմա սաները  հարմարվել են, յուրացրել են միջավայրը և ճիշտ են դրսևորում իրենց: Հիմա խմբում հնարավոր է երգ ու ոտանավոր սովորել, նախագծեր իրականացնել:

Մեծերը սովորեցնում են փոքրերին, օգնում, իրենց գործողություններով փոքրերին ավելի ինքնուրույն են դարձնում:

Պետք չէ պահանջել  երեխայից այն, ինչը վեր է  նրա մտավոր և ֆիզիկական կարողություններից:

http://youtu.be/ezZ3UIqXb_Y