დაკავშირებული, უკავშირო თუ დაუკავშირებელი?
Primary tabs
ნებაყოფლობითი ატესტაციის პროექტის შესახებ დოკუმენტის წაკითხვისას გამოვიყენებ საჯარო განხილვაში მონაწილეობის უფლებას, რომ მოვახდინო რამდენიმე დაკვირვება, როგორც მოვალეობის შემსრულებელი მასწავლებელი.
განათლების არაეფექტურობით შეშფოთებული სამინისტრო, როგორც ჩანს, დგამს ნაბიჯებს რაღაცის გამოსასწორებლად ან თუნდაც მიზეზების მოსაძებნად. მაგრამ, უკაცრავად, ისეთი შთაბეჭდილება რჩება, რომ დოკუმენტზე მომუშავე ჯგუფი არ აპირებდა რაიმე რეფორმის გატარებას ამ სფეროში ან უბრალოდ არ იცის ამ სფეროში არსებული გამოწვევები. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მასწავლებელს არ დაეკისრებოდა „პისი“ შევსებული ეს ფორმა, ხელფასის გაზრდის დაპირებით.
მიღებული ზომები უნდა ეფუძნებოდეს მხოლოდ ერთ მიზანს. როგორი მოქალაქის გვსურს სკოლის დატოვება? თუ ჩვენ თვითონ გავარკვიეთ, ავტომატურად გაირკვევა, როგორი მასწავლებლები სჭირდება სკოლას იმ მოქალაქის ჩამოყალიბებისთვის. აქედან მომდინარეობს ინსტრუმენტების ნაკრები, რომლითაც შესაძლებელი იქნება სერტიფიცირება ან, მირჩევნია ჩამოვაყალიბო, ახალი ხარისხის მიტანა მასწავლებელს. აქვს თუ არა სახელმწიფოს ან სამინისტროს მომავალი მოქალაქის მკაფიო ხედვა? ვენ ვოცნებობთ, რომ სომხეთის რესპუბლიკის მოქალაქეები იყვნენ მამაცი, მარაგი, დაუტვირთული, ჰუმანური, სუფთა, პასუხისმგებელი, პატრიოტი, მკითხველი, არ ეშინოდეს სირთულეების, დაჯილდოვებული გუნდური უნარებით, ჩვენ შეგვიძლია სერიის დასრულება განუსაზღვრელი ვადით, მაგრამ ეს არაფერს შეცვლის, რადგან მხოლოდ სურვილი არ კმარა. Კითხვა. რამდენად უკავშირდება შემოთავაზებული კითხვარი რომელიმე ზემოთ ჩამოთვლილ თვისებას?
თუ ჩვენ თვითონ ვერ მოვახერხეთ „მასწავლებლის“ მოდელის ფორმულირება, უბრალოდ უნდა ვკითხოთ Google-ს. ნება მიბოძეთ მოვიყვანოთ ციტატა ვიკიპედიიდან (15-გვერდიანი გამოცდის მონაწილეებისთვის, ვფიქრობ, ეს საიტი სანდო წყაროა) და კითხვარსა და მასწავლებელს შორის კავშირის საპოვნელად.
თანამედროვე პედაგოგიკის მიხედვით მასწავლებლისთვის მოთხოვნილი კომპეტენციების ოთხი მოდელი.
მასწავლებელი, როგორც სწავლების ხელმძღვანელი
მასწავლებელი, როგორც მზრუნველი ადამიანი
მასწავლებელი, როგორც გამოცდილი მოსწავლე
მასწავლებელი, როგორც კულტურული და სამოქალაქო პირი
ახლა თუ იდეალურად შევავსებ ამ კითხვარს, ექნება თუ არა იდეა საინსპექციო კომიტეტს, ვარ თუ არა კურსის კარგი ორგანიზატორი, შემიძლია თუ არა აუდიტორიის წახალისება, რომ დაიწყოს მუშაობა?
კითხვარში რომელი შეკითხვაა მას მიმართული?
უშეცდომოდ დავწერე, რომ ამ წინადადებაში ამდენი ზმნაა, მაინტერესებს... თითოეულ მოსწავლეს ინდივიდუალურად ვექცევი...?
საიდან გაჩნდა ჩემი ახლის სწავლის სურვილი, როგორ ხედავს მოსწავლე ტექნოლოგიებს, რომლებიც ყოველდღიურად იცვლება? ეს „საგანი“ ხომ ამდენი წყაროდან ისწავლის ჩვენგან, თუ დასჭირდება.
ძვირფასო კომისია, შეგიძლიათ ამ მასშტაბით ტესტირება?… ვიწვევთ კომიტეტს საგანმანათლებლო კომპლექსში მონაწილეობის მისაღებად ჩვენს პროექტებში, ლიტერატურული კლუბის კლასში, რათა შეაფასონ მოსწავლის ინდივიდუალურ პროექტებზე მომუშავე მასწავლებლის ძალისხმევა, შეისწავლონ შექმნილი ამოცანების პაკეტები. მასწავლებლის მიერ შეაჯამა:
ჩვენ გთავაზობთ პროგრამას, სადაც თითოეული მასწავლებელი ქმნის საკუთარ შინაარსს და სამინისტროში აცხადებენ, რომ მასწავლებელს არ აქვს უფლება განიხილოს ან კომენტარი გააკეთოს ტესტების შინაარსზე. და ამ პოზიციით ელიან მასწავლებლის რეპუტაციის გაზრდას, ხელს უწყობენ თუ არა მასწავლებლის თვითგანათლებას? რატომ უნდა ისწავლოს მან საკუთარი თავი, თუ ეს ხელს არ შეუწყობს მის საქმიანობას? როგორ შეუძლია მასწავლებელმა, რომელიც უგულებელყოფილია, რომელსაც არ ითვალისწინებენ, რომელსაც არ აქვს უფლება შეცვალოს შინაარსი, აღზარდოს თავის ქმედებებზე პასუხისმგებელი თავისუფალი, გაბედული მოქალაქე? თუ მას შინაარსთან არაფერი აქვს საერთო, მოქალაქეს არაფერი აქვს სახელმწიფოსთან. ჩვენ გვაქვს და რაც გვაქვს…
არ შეცვალო ადგილები, არ ისაუბრო, არ იკითხო, არ შეხედო - მართლა განათლებაზე ვსაუბრობთ? მასწავლებელი ეჭვობს კომისიაში, კომისია მასწავლებელში. მაგრამ რადგან ერთ-ერთი მათგანი უფრო მაღალია, მას შეუძლია დაემუქროს და ქვეშევრდომი უნდა გაჩუმდეს და და ეს განათლებაა?
რომელი მხრიდან ვცდილობთ მივუდგეთ ატესტაციის ლოგიკას, ვხვდებით კითხვების კედელს, რომელიც პასუხების მოლოდინშია. თუ ამ კითხვებზე პასუხი არ გაქვთ, ატესტაციის ნებაყოფლობითი კომპონენტი უნდა მოიხსნას. გაუგებრის სფეროში ნებაყოფლობით შესვლა არავის უნდა.
რატომ არ არის ატესტაცია ლიტერატურაში? ამ კითხვაზე პასუხი არ იყო განმარტებებში. ჩვენ დავყავით შესაძლებლად თუ შეუძლებლად? და მე, როგორც მასწავლებელი, დაჟინებით ვიტყვი, რომ ლიტერატურა უფრო მნიშვნელოვანია და სწავლისთვის შეთავაზებული ენობრივი ნაწარმოების უმრავლესობას ვუკავშირებ ტექსტს, ლიტერატურას, რომელსაც ის კითხულობს. ბოლოს და ბოლოს, რა არის ის დაწერილი სიტყვა, რომელიც ასე ძალიან გვინდა ვიყოთ წიგნიერება? ეს მხოლოდ ინდივიდის საკუთარი აზრების, ემოციების, წუხილისა და ოცნებების შედეგია. ამ საკვებს, მარაგს მოსწავლე იღებს მხოლოდ კითხვით, ბევრი კითხვით, მოგზაურობით, ბევრი მოგზაურობით, სიმღერით, სიყვარულით, ოცნებებით. და როცა ინდივიდი სავსეა შთაბეჭდილებებით, მას სურს ლაპარაკი, და თუ არ აქვს ლაპარაკის საშუალება, ან სურს ბევრს გადასცეს, დაწერს და ისე, რომ მისი წაკითხვა შეძლოს, აქ არის მისწრაფება. სიტყვასიტყვით წერა და მომდინარეობს. არ მრცხვენია მისი ტექსტის. ატესტაციის პროცედურა და შინაარსი არის საპირისპირო მიმართულებით. გაჩუმდი, აირჩიე ერთი მოცემული ვარიანტი.
ადამიანი შთაგონებულია, გამოხატავს საკუთარ თავს იმ გარემოში, სადაც ისმის, ამჩნევს თავის თავისებურებებს და პატივს სცემს მათ გამოვლინებას. ამ შემთხვევაში, ფაქტობრივად, შეფასება არ არის მხოლოდ რთული, არამედ უბრალოდ შეუძლებელი, ან სულაც არ გვაქვს ამის უფლება. რას ნიშნავს ადამიანური მადლის გაზომვა? იქნებ ყველას მივცეთ საშუალება შეაფასოს საკუთარი თავი და ჰქონდეს საკუთარი თავის წარმოჩენის საშუალება?
- 630 reads
