ზეპირის სკოლის ჩვენი ალტერნატივა

აშოტ ბლეიანი

აშოტ ბლეიანი მინდა ვილაპარაკო დაბეჭდილი და მედია ჩანაწერის ზოგადსანმგანათლებლო, საჯარო თუ კერძო სკოლების შესახებ. რას წერს ან კითხულობს დაბაეჭდილი სკოლის მოსწავლე, მასწავლებელი. მოსწავლეს წაკითხული ძირითადად საშუალო განათლების სასწავლო პროგრამების მიერ განსაზღვრული სავალდებულო წაკითხვის მასალაა, რომელიც აისახება საგნის სახელმძღვანელოებში. სახელმძღვანელო, რომლისგან მხოლოდ კმაყოფილია ზარმაცი, სახელმწიფო ან მისი ალტერნატიული ფორმით,წარმოადგენს როგორც ერთიანი ობიექტი - წიგნი. კარგი ითვლება დაბეჭდილის ის სკოლა, რომელიც აკმაყოფილებს მიცემულის მითვისება, ის მოსწავლე რომელიც ზეპირობს. აქედან გამომდინარე დაბეჭდილი (ზეპირი, ზუბრიტი) სკოლის მოთხოვნილებით დაბადებული საგნების წიგნები (შტემარან), როგორც საშუალო და უფროსი სკოლების სახელმძღვანელოების "ერთიანობა". რა სამწუხაროა... როგორ უნდა წაიკითხოს მოსწავლე დაბეჭდილი მასალა. მეთოდი, რომელიც არის საგნების ბაზის (შტემარანის), უზრუნელყოფილი, რომ მისწავლე დაიმახსოვროს და რეპროდუციოს მასალა ტესტების მოთხოვნილების მაქსიმალური ქულების მოგროვებისთვის. ნულოვანი არჩევანი, უფლებები, შემოქმედება და ინდივიდუალობა. იერარქიული მორჩილება, მორჩილება და მორჩილება. რა უნდა წაიკითხოს და კითხულობს ამ სკოლის მასწავლებელი. საუკეთესო შემთხვევაში, იგივე, მოსწავლისგან ერთი დღით ადრე. რას წაერს, თემატური დაგეგმებისგან, მოსწავლის რვეულში ან დღიურში (ეს მოქმედებს?) დოგმატური და მოკლე (სტანდარტი) საჩივარის ჩაწერის გარდა. როგორ ამოწმებს-აკონტროლებს მშობელი, გს მინისტრი, ხელისუფლების სხვა ორგანო, საზოგადოება. სჯერავთ გამოცდების ნიშნებს ან მიმდინარეობას , შუალედური გამოცდები ტარდება? თავიანთი ცოდნა ადარებენ თავიანთი მოსწავლეების ცოდნასთან... ასე, სახელმწიფო ზოგად პროგრამების ორგანიზება მოითხოვს მხოლოდ რეპროდუქციას: აუცილებელ მასალის (სახელმძღვანელოს).აქედან გამომდინერე გაკვეთილი-კლასის მოდელი, როგორც ნაბეჭდი სკოლის ფეტიში, რომელიც ნაბეჭდი სკოლის რეპრესიული რეალობის ასახვაა. და ამის შედეგად შესწავლის გარეშე მუზეუმები, საკონცერტო დარბაზები,ბუნების და ისტორიის ძეგლები, ბეჭდვითი და ელექტრონული ბიბლიოთეკები, სათამაშო მოედნები, ბაღები, არა ფორმალური სასწავლო გაკვეთილები, გაქცევა სასკოლო ფიზიკურ საზოგადოებისგან ვირტუალ ოდნოკლასსნიკები და თამაშებისკენ, საზოგადოებაში ურთიერთგაგების ნაკლი. აუცილებელ დავალებების გარდა არაფერი. მოსწავლის საშინაო და საკლასო აუცილებელ სამუშაოების რვეულები მოსწავლეს, საგნის მასწავლებელს და უმეტესობით მშობელს და ინსპექტორსთვისაა ხელმისაწდომი, დახურული ტერიტორია საზოგადოებისათვის. რაზე იხარჯება მოსწავლის ძალა, დრო, მიჭი. რა სოციალური ღირებულებები მზადდება ყოველ დღე საშინაო, საკლასო სამუშაოების შემსრულებლებისთვის... რა ბრუნვის, როგორც საგანმანათლებლო საქმიანობა. ყველაფერი ტოვდება შემდეგისთვის, ისწავე დაგჭირდება...ისწავლე...შემდეგ ხდება დავიწყება და მომდევნო სისუსტე. სინამდვილეში ზეპირის სკოლა დავიჭყების სკოლაა. საზოგადოება, რომ დაბეჭდილის (ზუბრიტის) სკოლის დამკვეთია, ამის წინააღდეგ, რა თქმა უნდა, ორგანიზებულად არ აპროტესტებს. ჩვენ როგორც ექსპერიმენტული კვლევაითი ერთეული, სასწავლო კომპლექსის შექმნით ავტორი ვართ ზეპირი სკოლის ალტერნატივა, როგორც თავისუფალი ინდივიდის და ღია საზოგადოების საგანმანათლებლო შეკვეთა. შემქმნელის და შემოქმედებითი მუშაობის სკოლა. დღეს მას აქვს "მედიაგანათლება" სახელი, მედიას სკოლაა, დაბეჭდილის ალტერნატიული სკოლა. და მუდმივია და მობილური ამ ღია განათლების შემქვეთი ინდივიდია: მოსწავლე და თავისი მშობელი, ღია საზოგადოება, ხალხის სახელით, ჩვენი პარტნიორები, და სახელმწიფო განათლების სამინისტროს, რომელიც მხარს უჭერს. მედია კი, შემოქმედება, ინდივიდის სასწავლო შეკვეთების ორგანიზირება შეიძლება სხვა გაახდინოს სწავლა, როგორც ღია სისტემა. ამის მეშვეობის შეგვიძლია გვყავდეს, გვყავს, მკითხველი, მწერალი, მოაზროვნე, პედაგოგი და მოსწავლე, უფრო მეტიც, საზოგადოებას მონაწილეობის მიღება შეუძლია დისკუსიაში. სწავლებაში ახალი ინსტრუმენტები, ციფრული საშუალებები, და შემოქმედებით სასწავლო მუშაობაში ინდივიდის თავისუფლება გამოყენება, ეს არის მეიაგანათლება. როდესაც სასწავლო ბლოგი შევიდა ჩვენ ავტორულ სწავლებაში, გახდა მასწავლებელ-ძიძის, დაწყებითი სკოლის ჯგუფების, 1-4-ე კლასის, ყველა ასაკის მოსწავლეებისა, კლუბების, გახდა ჟურნალი, ონლინ TV და რადიო, გახდა ონლაინ დისკუსია, მთელი წეიწა მედიაოლიმპიადა, როგორც სასწავლო პროექტი, გახდა მუდმივი სწავლების ადგილი, სახლში თუ სკოლაში.ტექსტი, ამ შორის თანამედროვე და კლასიკური, ცნობილი და უცნობი ავტორების, მათ შორის მოსწავლის, მასწავლებელის ავტორული, თარგმნილი, მის მიერ არჩეული, ტექსტის განხილვა, ავტორის სათქმელის მითვისება, კომენტარიები გამხდარა ყოველდღიური სასწავლო სამუშაო, ღია, ხელმისაწდომი, მუდმივი, ინტერაქტიური...მედიაგანათლება აგრევს კლსი-საკლასო ფეტიში, საზოგადოებრივი სივრცეს ახდენს ფეისბუქურს. ახლა ბლოგიდ მქონე მოსწავლე და მასწავლებელი უფრო და უფრო კარნახობენ, ჩემთვის როგორც დირექტორს, არასოდეს ყოფილა ასე ძნელი და საინტერესო. ძნელი,იმიტორ რომ ჩემი ფოზოკურიდატვირთება, როგორც განათლების ორგანიზატორი, მუდმივ იმატება ასობით ბლოგერების ტექსტების კითხვა, მისი პასუხი. მიუხედავად ამისა, ეს პრობლემის წინეშეა სასწავლო კონპლექსის თითეული მასწავლებელი და მოსწავლე, უფრო და უფრო კეთილსინდისიერი მშობლები, რომლებმაც უნდა გაეცნონ არა მარტო თავიანთ შვილის ბლოგს, არამედ მისი მეგობრების, მასწავლებლების, სკოლის, კლუბის. მედიაჩანაწერის ჩვენი სკოლის მეთოდი ხდება შესწავლა, სასწავლო მეცადინეობების ადგილი ხდება არა მარტო სასწავლო კომპლექსის ლაბორატორიული კვლევების საქმიანობის გარემო, არამედ ერევნის, სომხეთის და ვირტუალური მუზეუმები, საკონცერტო დარბაზები და გამოფენები, მშობლიო სამეცნიერო, ეკოლოგიური მოგზაურობების მეშვეობით შეძენილი მშობლიური მეცნიერება, არა ფორმალური განათლების ადგილები...მოსწავლის და მასწავლებელის ერთობლივი სხვადასხვა საგანმანათლებლო საქმიანობის მიერ შეიძინებენ უნარს, რომელსაც შეუძლია შეცვალოს ადამიანის, საზოგადოების ცხოვრება. რის თვისაა განათლება, თუ ადამიანს ვერ ახდის უფრო ძლიერს, ამით ცნობილს. მინდა შევწყვიტო საუბარი, იმიტომ რომ, რაზე უნდა ახალი დაბეჭდილი ტექსტი შევქმნა, როგორც აუცილებელი საკითხველი მასალა, მოსწავლის და მასწავლებელი ბლოგების ნაცვლეთ, მედიას ნაცვლათ. თქვენი საქმის ადვილებისთვის გტოვებთ ბმულებს, გთავაზობთ გაიცნოთ და გააგრძელოთ, გინდათ გაზეჩი, თუ გინდათ მედიაში. სასწავლო კომპლექსის საიტი "დპირ" პედაგოგიური ჟურნალი "ლუსასტღ" ჟურნალი "პარტეზ" "ჰერადიტაკ" კლუბის ბლოგი ძიძის ბლოგი მასწავლებლის ბლოგი სომხური ენის მასწავებლის ბლოგი მათემატიკი მასწავებლის ბლოგ 6-ე კლასელის ბლოგი 8-ე კლასელის ბლოგი