Սկսենք մեր գործը, նորեն ու մեզնից սկսենք

Գարեգին Սրվանձտյանցի կոչն է: Նորենը կա նորի նույն այն սպասման մեջ, որ իր հետ ամեն տարի նույն ժամանակ այցելող սեպտեմբերի մեկն է բերում, ամեն տարի փակվող և բացվող դպրոցը: Ինչ-որ բան մեր շուրջը փոխելու համար մեզնից սկսելը կտակարանային պահանջ է:

Ամռանը ուսուցիչների վերապատրաստման կենտրոնի ղեկավարիս անակնկալի բերեց իմ գործընկերների նոր մեթոդ, նոր գիտելիք սովորելու ձգտումը` չնայած տապին, չնայած արձակուրդին. դա ինձ ոգևորեց: Չեմ հոգնում կրկնելուց. միայն անընդհատ սովորող ուսուցիչն է սովորեցնելու իրավունք ձեռք բերում, և միայն նա կարող է սովորող աշակերտ ունենալ։

Շարունակենք սովորելը` համապատասխան դարձնելով կրթությունը այսօրվա երեխայի կյանքին, ապրած ժամանակին ու իր անհատական կարիքին, խորտակելով դպրոցը կյանքից, մեզ իրարից բաժանող արգելքները: Սովորողի նոր, պակասող հմտություններ ավելի արագ ձեռք բերենք` ուսուցումն առավել արդյունավետ ու գրավիչ դարձնելու համար: Նկատի ունեմ նախ և առաջ ինտերնետն ու օտար լեզուները: Ամեն օր բաց, գործածվող ինտերնետն ուսուցչին հնարավորություն կտա մեր իմացած միակ օտար լեզուն՝ ռուսերենը, դարձնելու ուսուցման միջոց, սովորելու համակարգչային ծրագրեր և նոր օտար լեզու, նախ և առաջ՝ անգլերեն: Սովորենք իրար հետ համագործակցել. այսօր տարածությունն ու ժամանակը արգելք չեն միասին աշխատելու համար։ Ահա ինչու համագործակցային մեթոդը դարձավ ուսուցիչների վերապատրաստման առանցք:

Մեր կրթահամալիրը՝ Բլեյանի դպրոցը, եղել ու մնում է բաց յուրաքանչյուր մարդու համար: Մենք արդեն մատչելի ու հիգիենիկ հյուրատուն ունենք: Ինչպես մեր անգլերենի մասնագետ Յուրա Գանջալյանն է ասում` կրթահամալիրի կողքով մի՛ անցեք, ներս եկեք, սա նաև Ձեր տունն է:
Միշտ Ձեր՝

Երևանի «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տնօրեն Աշոտ Բլեյան