ԿՐԹԱԿԱՐԳ ԵՎ ՈՒՍՈՒՑԻՉՆԵՐ. ԱՆՏԵՂՅԱԿՆԵՐԻ ՀԱԿԱՄԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆ
(վերապատրաստողի խոհեր)

Վարդենիսում, նստած բալենու ստվերում, փորձում էի իմ մտապատկերից վանել այն իրողության կարկտաբեր ստվերները, որոնք  վկայում են հայոց աշխարհի վրա  ծառացած  կրթական աղետի մասին:  Այսօր ՀՀ-ում նրանք, ովքեր մեր կրթական  համակարգով կպատասխանեն 21-րդ դարի մարտահրավերներին, ավելի քիչ են, քան այդ  մարտահրավերների քանակը:

Կրթակարգ։ Նրա հեղինակներն անտեղյակ են դպրոցական իրականությանը գոնե ուսուցչական մակարդակի հատվածում: Արդյունքում ստացվեց այն, ինչ առավելագույն հնարավորն էր 2007թ.-ի ամռանը:

Ուսուցիչներ։ Նրանց բացարձակ մեծամասնությունը ցանկություն չունի սովորելու: Ստացվեց  ուսուցիչների վերա-վերա-…..դաստիարակություն մասնագիտական իբր զարգացման խորապատկերի վրա:

Արդյունքում`իմ այս զգանմունքազերծ գնահատականը:                                                 

Ես ձախ ազգայնական եմ և այս իրականությունը իմ գաղափարախոսական տեսանկյունից ունի հետևյալ լուծումը`
1. ուսուցիչը օրենքով հայտարարվում է պետության հենարան. 
2. սահմանվում է ուսուցչական վարքի կոդեքս.
3. ծնողի պարտականությունները և իրավունքները  ներդաշնակեցվում են առանձին իրավական ակտով:

                                                     Աշոտ Տիգրանյան