Մասնավոր դպրոցի մոդել

1992թ. –ից ԱՄՆ-ում գոյություն  ունեն մասնավոր դպրոցներ: Նրանք,  որպես կանոն, հանրային դպրոցների հիման վրա են առաջանում և կրթական ծառայություններ մատուցելու և իրենց հատկացված ռեսուրսներն ինքնուրույն տնօրինելու իրավունքի մասին պայմանագիր են կնքում տեղական  իշխանությունների հետ: Մասնավոր դպրոցների ստեղծման նախաձեռնությունը կարող է բխել ուսուցիչներից, ծնողներից, կոմերցիոն կառույցներից: Երբ աշակերտը տեղափոխվում է մասնավոր դպրոց, պետական գումարը «հետևում է նրան»: Մոտավորապես 3-5 տարին մեկ պատասխանատու անձինք ստուգում են մասնավոր դպրոցների գործունեությունը և կարող են լուծել պայմանագիրը, եթե արդյունքը որոշակի չափանիշների չի համապատասխանում:

Գոյություն չունի տիպային մասնավոր դպրոց, նրանք բոլորն էլ տարբեր են. դա բխում է երկրի ազգային և տնտեսական բազմազանությունից: Որոշ դպրոցներ իրենց առավելությունը համարում են առաջադեմ տեխնոլոգիաների կիրառումը, մյուսները` ուսուցիչների և երեխաների միջև վստահելի ընկերական  հարաբերությունների  ստեղծումը: Որոշները հիմնական ծրագրերից և չափորոշիչներից կտրականապես հրաժարվում են, մյուսները դրանք պահպանում են: Որոշ դպրոցներ աշխատում են միայն նույն տարիքի երեխաների հետ, մյուսները՝ հակառակը, հրաժարվում են դասարանների բաժանելուց, հավաքում են տարատարիք խմբեր:   Կան հեռավար դպրոցներ,  որտեղ  ուսուցումը կատարվում է համացանցի միջոցով: Բնական է, որ մոտեցումների նման տարբերությունն ստիպում է ֆինանսական, վարչական և մանկավարժական խնդիրները տարբեր կերպ արտահայտել պայմանագրում:

Կազմակերպիչները կարծում են,  որ պայմանագրային հարաբերությունները դպրոցին հնարավորություն են ընձեռում  արդյունավետ լուծելու  հենց այն խնդիրները, որոնք հավաքանուն առավել  կարևոր են թվում, իրենց տեսանկյունից լավագույն տեխնոլոգիաները կիրառել, չսահմանափակվել միօրինակ  ծրագրերով: Պայմանագրի պայմանները, իրավիճակից կախված, ինչպես ծնողներին կրթական գործընթացի մեջ ընդգրկվելու հնարավորություն են տալիս, այնպես էլ սահմանափակում են նրանց ազդեցությունը:

Մասնավոր դպրոցները գնալով ավելի մեծ համբավ են ձեռք բերում: Օրինակ՝ Միչիգանյան մասնավոր  դպրոցում  մեկ տեղի համար 3-ից 4 մարդ է պայքարում:  Ուսուցիչների  ամերիկյան դաշնության նախագահ Ալբերտ Շենկերը, մասնավոր դպրոցներն անվանել է «ուսուցման լաբորատորիաներ», որոնց փորձից պետական ամբողջ կրթական համակարգը կարող է օգտվել:

Ի դեպ, որտեղ մասնավոր դպրոցներ կան, այնտեղ ավանդական պետական դպրոցները սկսում են այլ կերպ գործել, որպեսզի նրանցից հետ չմնան:

Թարգմանեցին մանկավարժական քոլեջի 1-ին կուրսի ուսանողները