ԵՐԲ ԱՌԱՋԱՐԿԸ ՊԱՀԱՆՋԱՐԿԻ ԿԱՐԻՔ ՉՈՒՆԻ
                           (փոքր գրախոսական նույնաչափ ակնկալիքով)
   
 Ներկայացված և դասավանդողների ու սովորողների վզին փաթաթվող ձեռնարկը մի դրական կողմ ունի` ծավալը մեծ չէ, և մի բացասական`զզվեցնում է սովորողին (հակաաշխարհագրական է): Իմ մոտեցման հիմնավորումը ստորև.

1. Ձեռնարկը փաստախեղդ է հերիք չէ, դեռ դրանց մի մասն էլ իրականության հետ ` և՛պատմական, և՛արդի, ոչ մի կապ չունեն (զորօրինակ`Տիգրան Մեծի տերության սահմանների նշումը կամ ՀՀ աշխատանքային ռեսուրսների ներկայացվող թիվը)։
   
   
2. Միայն վերացական բառակույտով է անդրադառնում իշխանությունների հռչակած  «գիտելիքահենք տնտեսության» ռազմավարությանը և բարձր տեխնոլոգիաների առաջնայնությանը, այսինքն`սովորողների այսօրվան և վաղվան (երբեմն էլ ներկա տնտեսաաշխարհագրական հիմնախնդիրների ներկայացումը փոխարինելով տնտեսության վերաբերյալ պատմական ակնարկներով)։
   
   
3. Օգտագործվող հասկացությունների իմացությունը չի ստուգվում, իսկ նորաստեղծները չեն սահմանվում, որը կարող է հանգեցնել թյուրըմբռնման (զորօրինակ`խորհրդային շրջանը նախաճգնաժամային անվանելը)։
   
   
4. Տրվում են հարցեր և առաջադրանքներ առանց նշելու դրանք կատարելու համար անհրաժեշտ տեղեկատվական աղբյուրները։
   
   
5. Գործնական աշխատանքների մեծ մասը միջինից ցածր մակարդակ ունեցող սովորողների համար են (զօրօրինակ`Երևան քաղաքը, քանոնի օգնությամբ, միացրեք բոլոր մարզային կենտրոնների հետ: Ստացված հատվածները մգացրեք սև գրիչով)։
   
6. Ձեռնարկի հեղինակներն անտեսել են 9-րդ դասարանցիների տարիքը և 21-րդ դարի սոցիալ-հոգեբանական իրականությունը։

Այսպես է լինում, երբ դասագիրք գրելու են հավակնում հարգարժան, բայց փղոսկրե աշտարակում նստած գիտնականները:
02.04.09                                           

Աշոտ Տիգրանյան