Տաթևիկ Թամազյան

«Տեխնոլոգիա»-ն կրթահամալիրի կյանքի հայելի

Մասնագիտական կրթություն ստանալուց հետո 2000թվականից առ այսօր աշխատում եմ  «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի տարբեր օղակներում` որպես կերպարվեստ-աշխատանքի ուսուցման, ներկայումս` «տեխնոլոգիա-դիզայն» առարկայի դասավանդման ուսուցիչ կրտսեր դասարաններում:

Որպես զեկույցի թեմա ընտրել եմ 2009-2010 ուստարում «տեխնոլոգիա» առարկայի շրջանակում կատարված աշխատանքների ներկայացումը` երեխաների, ուսուցիչների, ծնողների, դպրոցի և իմ աշխատանքների ձեռքբերումները:
2009-2010 ուստարին գնահատում եմ որպես հետազոտական, անհոգնել աշխատանքի բուռն տարի:

Այս տարի կրթահամալիրում անցկացվեցին տարբեր ստուգատեսներ և ցուցահանդեսներ: Նոր դպրոցը ակտիվ մասնակցությունը ցուցաբերեց այդ բոլոր տոն-միջոցառումներին:

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի ստեղծման 20-ամյակի կապակցությամբ Նոր դպրոցի ցուցասրահում կայացավ մեծ հաշվետու ցուցադրություն, որի մասին պատմող ֆիլմը` «Տեխնիկական միջոցները արդյունավետ կրթության գործիքներ» միջազգային ստուգատեսին ճանաչվեց որպես ամենակոմունիկացիոն աշխատանք:
Այդ նույն ստուգատեսի շրջանակում ներկայացրել եմ նաև մի տեսաֆիլմ, որտեղ ներկայացված է իմ և գործընկերներիս կատարած Ամանորին նվիրված աշխատանքները:

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրում անցկացված թումանյանական ստուգատեսին համագործակցել եմ մայրենիի ուսուցիչների և մի խումբ սովորողների հետ, որի արդյունքում ստեղծվել են թումանյանական բացիկներ և էջանիշեր: Այդ աշխատանքները ներկայացվել են «Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի մարմարյա սրահում: Չարենցյան ստուգատեսին ընտրվել են առավել հարմար ստեղծագործություններ և թռուցիկների տեսքով` քայլարշավի ժամանակ բաժանվել են չարենցասեր հասարակությանը:

Մասնակցել ենք զատկական ծեսին նվիրված տարբեր միջոցառումների, Նոր դպրոցում կազմակերպել ենք զատկական հաշվետու ցուցահանդես-վաճառք:

Այս աշխատանքների կուլմինացիան համարում եմ մայիսյան ստուգատեսը, որտեղ ներկայացնում եմ զեկույց,  «Սև ու սպիտակ» թեմայով կերպարների շարք (պոդիում) և բաց դաս:

Անպայման կուզենայի նշել նաև, որ այս ամենը ինքնանպատակ չէ և խթանում է սովորողների ազատ մտքի և ձեռքի աշխատանքը, զարգացնում նրանց գեղարվեստական  ճաշակը, ձեռք են բերում համապատասխան հմտություններ: Ես ինքս շատ կարևորում եմ «տեխնոլոգիա-ՏՀՏ»  փոխադարձ կապը, քանի որ ժամանակակից  երեխան իր հիմնական ինֆորմացիան ստանում է համակարգչից, այդ ինֆորմացիան  ճիշտ  ուղղորդելու դեպքում այն կարող է կրթել, ճաշակ ձևավորել: Այդ երկու առարկաները  այժմ խիստ փոխկապակցված են ,որը օգնում է սովորողին  ավելի ընդլայնել աշխարհայացքը: Փոխվել է նաև մոտեցումը առարկայի նկատմամբ, այն բոլոր աշխատանքները, որոնք ստեղծվում են, անցնում են «պրոդուկցիա» կոչվող պրիզմայով: Երեխաներին դա շատ է ոգևորում: Նրանք հասկանում  են իրենց արածի իրական արժեքը: Տեսնում են, որ իրենց պատրաստած տիկնիկները դառնում են մուլտֆիլմի հերոսներ, իրենց գծած էսքիզները վերածվում են պատրաստի հագուստի, որոնք իրենք իսկ կարողանում են կրել և ցուցադրել, իրենց աշխատանքներով ստեղծում են բացիկներ, էջանշաններ, ծրարներ, որոնք կարողանում են նվիրել և վաճառել:

Կրտսեր դասարաններում տեխնոլոգիա-կերպարվեստ առարկաները, իմացումի հրճվանք ծրագրի շրջանակներում, պարապում են իրենք` դասվարները: Պարբերաբար ստանում են մասնագիտական խորհրդատվություն: Տեխնոլոգիական գործնուեությունը կտսեր դպրոցում թիմային է, աշխատանքները քննարկվում են և համաձայնեցվում ու ներկայացվում ցուցադրության: Աշխատանքի այս ձևը ապահովում է և որակ, և ոգի, իսկ սիրով արված աշխատանքը իմացումի հրճվանք է պարգևում բոլորին` և սովորողին, և դասավանդողին, և ծնողին:
Այս  մոտեցման շնորհիվ առարկան ունի լուրջ ձեռքբերումներ: