Գրիգոր Խաչատրյան
Հեռուստատեսություն
խոսքը արժևորելու միջոց

Գիրը և գրականությունը երկար ժամանակ եղել է հաղորդակցության հիմնական միջոց` քաղաքակրթության փորձը պահպանելու և փոխանցելու համար:
Նրա անբաժան մասն է եղել նաև պատկերը`  որպես խոսքը լրացնող հաստատող միջոց (նկարազարդում,ձևավորում):
Այսօր դժվար է պատկերացնել մեր կյանքը առանց հեռուստատեսության, որին մեղադրում են մեր կյանքում գրի և գրականության դերի նվազման համար: Իրականում այն պարզապես կրթության, գիտության և տեղեկատվության փոխանակման ավելի արդյունավետ միջոց է (լավ է մեկ անգամ տեսնել քան տասը անգամ լսել):

Պատկերը հիմա հանդես է գալիս որպես ինքնուրույն արժեք, և շատ դեպքերում արդեն խոսքն է դառնում լրացնող ամբաղջացնող մաս պատկերին:Այն ինչ կարելի է ցույց տալ, կարիք չունի ասելու, գրելու, ցույց տալով մենք մի քիչ քիչ ենք խոսում, որով միայն արժևորվում է խոսքը, որովհետև ամեն ինչի ավելին տանում է դրա արժեզրկմանը;
Կրթության մեջ այս հանգամանքը դեռևս լիովին չի հասկացվել և չի կիրառվում, ինչը նշանակում է ընդամենը չհասկանալ և չգնալ ժամանակի պահանջներին ընդառաջ: Կարծում եմ, որ  արդեն եկող ուստարվա ուսպլանի մեջ ամբողջ կրթահամալիրով կարտացոլվի հստակ մեդիա կրթությունը:

Մենք օգտագործում ենք «իմացումի հրճվանք» արտահայտությունը, ինչը նաև ճանաչում, ինքնաճանաչում է, որով մարդ տարված է ամբողջ կյանքում: Բոլորս էլ մեծ հետաքրքրությամբ ենք մեզ զննում լուսանկարներում և տեսանյութերում, դա մի անկողմնակալ հայելի է և դաստիարակման միջոց: Ես տեսել եմ այդ ազդեցությունը կրած դպրոցի ուսուցիչներ և սովորողներ, արտաքին և ներքին կտրվածքով: Այսօր ամբողջ աշխարհում գնալով ավելի և ավելի են շատանում ամենուր տեղադրվող տեսախցիկները, մենք կարող ենք տեսնել մեր յուրաքանչյուր քայլը արբանյակային կապի միջոցով, որից  կարելի է միայն ուրախանալ, որովհետև գաղտնի միայն վատ գործերն են արվում, և ինչքան տեսախցիկ` այնքան քիչ վատ գործեր:Եվ քանի որ մենք ոչինչ չունենք թաքցնելու ոչ մեկից, և մեր տանիքները թաքցնում  են մեր գործերը արբանյակային տեսախցիկներից, նրանց սկսել ենք տեղադրել  դասասենյակներում:

Մեզ մոտ արդեն ավարտվել է, կարծում եմ, տեսախցիկներով նկարելու, նայելու-ուրախանալու էտապը, և տեսախցիկները սկսում են դառնալ կրթության մեջ գրին հավասար աշխարհա- և ինքնաճանաչողության միջոց:
Մենք նախատեսել ենք և արդեն սկսել ենք անցկացնել ուսուցիչների համար սեմինարներ, տեսանյութերն ավելի վարպետորեն օգտագործելու  և այդ փորձը սովորողներին հաղորդելու համար: Կարծում եմ` մեր ինտերնետային հեռուստատեսությունը մի մեծ քայլ կլինի կրթության արդյունավետության բարձրացման հեռավար ուսուցման, և մեր էլեկտրոնային ամսագրերն ու թերթերը գնալով ավելի շատ կպարունակեն տեսանյութեր, հանուն մատչելիության և գրավչության:

Այսօր ես արդեն ուղարկել եմ Ամերիկա կրթահամալիրում անցկացված Տիգրան Հայարապետյան և Հովհաննես Թումանյան օրերի տեսանյութերը հեռուստատեսային ձևաչափով, այնտեղի հեռուստատեսությամբ ցուցադրելու համար, որը կարծում եմ շարունակություն կունենա մի փոքր փոփոխված ձևով:

19.04.2010թ.