Ազատյան Շուշան

ՏՀՏ – ների կիրառման արդյունավետությունը որպես օտար լեզվի ուսուցման խթան

Նոր տեխնոլոգիաների  նորմուծումը կրթական համակարգ ենթադրում է համապատասխան ակտիվ և ոչ թե պասսիվ վերաբերմունք, ինչպես նաև հին, ավանդական ուսուցման մեթոդների վերաձևում: Դա ուղղակի ժամանակի, նոր հազարամյակի մարտահրավերն է: Դեռ 6 – 7 տարեկանից երեխան ավելի շատ շփվում է աշխարհի, շրջապատի հետ հեռուստացույցով, բջջային հեռախոսներով և ավանդական, բակային խաղերը փոխարինելով համակարգչային խաղերով: Նրա հայացքը ուղղված է էկրանին, իսկ ձեռքերը ինչ-որ կոճակներ են սեղմում:

Ինչ կարող է անել այժմյան դասագիրքը, բացի հետևողականորեն դասակարգված, սերտման համար պատրաստի դասերից. նոր դարաշրջանի երեխայի շփման վերաբերմունքի կերպը դրան շատ դժվար է հարմարեցնել: Եթե հագուստը չի նստում մարմնին, վերաձևում ենք ոչ թե մարդուն, այլ հագուստը, օգտագործելով որոշ գործիքներ:  Գիրք + աշակերտ հարաբերության մեջ այս դերը կատարում են ՏՀՏ – ները, որոնք  երեխային ավելի են մոտեցնում նյութը  հեշտությամբ ընկալելու մակարդակին, քանի որ նա դա անում է իրեն սովոր ձևերով՝ սեղմելով կոճակները, իսկ հայացքը հառած էկրանին: ՏՀՏ – ն կապող օղակն է գիրք + աշակերտ–ի միջև, առանց որի գոյանում է մի տեսակ թույլ, ոչ այնքան էլ գրավիչ կապ, քանի որ վիրտուալ կապը նրանց մոտ արդեն նախընտրելի է դարձել:

Ահա մի օրինակ 8-րդ դասարանում դասագրքի և ՏՀՏ-ների կապակցված գործունեության։ Թեման նախասիրությունն էր,  որին հատկացված է 4 դասաժամ: Կարդալ, թարգմանել, նոր բառերը կիրառել վարժությունների մեջ, լավագուն դեպքում գրել մի փոքրիկ շարադրություն և վերջ. ըստ դասագրքի էլ անելիք չկար։  Իսկ այլընտրաքային մանկավարժությունը և ՏՀՏ – ները գործունեության ծավալման մի նոր ընթացքի հնարավորություն տվեցին: Օգտագործելով համակարգչին տիրապետելու իրենց հմտությունները, ֆոտոխցիկին,  բջջայինին և նրանից համակարգչին ինֆորմացիա փոխանցելու կարողությունը՝ սովորողն անձամբ շփվեց այս գործընթացին, կատարեց,  դժվարացավ, հաղթահարեց և հմտացավ։ Արդյունքում, երբ պետք էր ցուցադրման ժամանակ ասել անգլերեն հակիրճ խոսք, սովորողները դա ինքնաբերաբար հնչեցրեցին՝  համարելով դա որպես մի օղակ կատարած աշխատանքի: