Անահիտ Հարությունյան

Առավոտյան ժամերգություն

Առավոտյան ժամերգության նպատակն է մեկ միասնական գաղափարի շուրջ համախմբել ամբողջ դպրոցը` նրան դիտելով որպես ամբողջական միավոր, սովորողներին տալ հոգևոր դաստիարակություն:

Խնդիրներն են`

• համագործակցային կարողությունների զարգացում
• հանդուրժողականության մթնոլորտի ստեղծում
• ապրումակցելու կարողության ձևավորում
• գեղագիտական ճաշակի ձևավորում
• հոգևոր երգերի, շարականների յուրացում:

Կրթահամալիրի կրտսեր դպրոցներում յուրաքանչյուր օրը սկսվում է առավոտյան ժամերգությամբ: Այն դպրոցի բոլոր սովորողներին, դասավանդողներին, ծնողներին համախմբում է մեկ միասնական տանիքի տակ: Ամբողջ դպրոցը դիտվում է որպես մեկ ընտանիք, որը հավաքվում է առավոտյան ողջույնի և իր միասնականությունն արտահայտվում է երգի, պարի, ծափերի  միջոցով:

Ուսումնահետազոտական ճամբարների ընթացքում առավոտյան ժամերգությունը, որպես հանրակրթության բաղկացուցիչ, փորձարկվեց ու մտավ «Իմացումի հրճվանք» ծրագրի մեջ` նրա հետ կազմելով մեկ միասնական ամբողջություն: Որպես առավոտյան ծեսի բաղկացուցիչ՝ իրագործվում է նաև առավոտյան նախավարժանքը, որը նույնպես համախմբում է բոլորին:

Առավոտյան ժամերգության ընթացքում սովորողները երգում են իրենց ծանոթ երգերը, պարում են իրենց սիրելի պարերը, սովորում են նոր երգեր, շնորհավորում են միմյանց ծննդյան տարեդարձի և տարբեր հաջողությունների առիթով, ծափահարում են միմյանց նոր ձեռքբերումների համար:
Առավոտյան ժամերգությունը տևում է 5-7 րոպե: Թեև կրթահամալիրի կրտսեր դպրոցներում մոտեցումը նույնն է, սակայն կազմակերպման առումով յուրաքանչյուր կրտսեր դպրոց ունի իրեն բնորոշ առանձնահատկությունը:  Եթե Նոր դպրոցում միասնությունը երևում է փոքրից մեծ գնացող շրջանների տեսքով, ապա Բ-4 դպրոց-պարտեզում` շարքերի տեսքով:

Սովորաբար, սովորողն իր դպրոցը դիտարկում է ավելի նեղ շրջանակի` իր դասարանի պրիզմայի միջով: Առավոտյան ժամերգությունը հնարավորություն է  տալիս, որ սովորողը սկսի պատկերացնել իր դպրոցը, որպես իր հետ և իր համար ապրող կենդանի մի օրգանիզմ, որի կենսունակության համար ինքն էլ պատասխանատու է այնքանով, որքանով այնտեղ սովորող և ապրող մարդկանցից յուրաքանչյուրը: Ինքը սկսում է կիսել խմբի ուրախությունը, տոնի զգացողությունը փոխանցվում է բոլորին: Դպրոցը դառնում է մի ընտանիք, որտեղ ապրում են շատ մարդիկ, և ինքն այդ տան անդամներից մեկն է, քանզի մենք ասում ենք, որ իրական կրթությունը կյանքի համար է և չպետք է օտարվի կյանքից, երեխայի առօրյա գործունեությունից: Ու ինչքան էլ սովորողը դիտվում է որպես ամբողջականության մի մասնիկ, նա չի դադարում առանձին անհատ լինելուց: Ինչպես ընտանիքում, բոլորն ունեն իրենց բնորոշ առանձնահատկություններն ու սովորույթները, բայց կան ընտանեկան ծեսեր, որոնք բոլորին համախմբում են, այդպես էլ առավոտյան ժամերգությունը տարբեր անհատներին համախմբում է մեկ երգի, պարի, ողջույնի, շնորհավորանքի շուրջ, և դա հրաշալի է: